Beste lezers,

Welkom op mijn weblog: the mystic chords of memory. ‘Een weblog bijhouden,’ het klinkt zo ijdel. Dat is allerminst mijn bedoeling.

Ik ben geboren in Rotterdam, in de schaduw van de Kuip en heb het grootste gedeelte van mijn leven in Spijkenisse en Zwijndrecht doorgebracht. Al vanaf zeer jonge leeftijd reden mijn broer en ik op onze fietsjes naar de plaatselijke bibliotheek om geschiedenis boeken te lenen. Ik kan me eigenlijk niet eens zo goed herinneren wat dit heeft ‘getriggered.’ Het enige dat ik weet is dat wij altijd al een interesse hadden voor (militaire) geschiedenis, een virus dat inmiddels ook op mijn broertje is overgeslagen. Je zou dus kunnen zeggen dat het een familiekwaal is.

Die jonge jaren hebben het fundament gelegd voor de liefde die ik heb voor de Amerikaanse geschiedenis. Al snel raakte ik erg onder de indruk van schilderijen die momenten uit de Amerikaanse Revolutie lieten zien, en de zwart-wit foto’s van de Amerikaanse Burgeroorlog. Veel mensen hebben mij inmiddels gevraagd waar dit bij mij vandaan komt. Het enige antwoord dat ik kan geven is dat sommige mensen helemaal gek zijn van Formule 1, voetbal en ga zo maar door, en ik heb dit. Het is ook gewoon niet te verklaren; misschien is het voorbestemming of gewoon puur toeval. Ik wil hier in ieder geval iets mee doen, en dat is het doel van dit weblog.

In 2005 ben ik vanuit Zuid Holland verhuisd naar de stad Groningen waar ik ben begonnen met de opleiding American Studies. Dit was een droom die werkelijkheid werd. In augustus 2011 heb ik mijn Bachelor diploma behaald. Tijdens deze jaren ben ik erachter gekomen dat geschiedenis zich niet hoeft te beperken tot saai geschreven tekstboeken.  “Het verleden,” volgens William Faulkner, “is niet dood. Het is niet eens het verleden.” Geschiedenis is overal en we hebben er dagelijks mee te maken. Wie was het ook alweer die zei dat we uiteindelijk de som van ons verleden zijn? Historische romans en films moeten wij ook zeker serieus nemen (de Hollywood miskleun uitgezonderd). Er zijn namelijk meerdere manieren om geschiedenis opnieuw tot leven te laten komen. Uiteindelijk is geschiedschrijving nooit volledig objectief en wordt dit proces geleid en wellicht wel misvormd door de schrijver zelf. Elk mens heeft zijn of haar eigen werkelijkheid. Het beeld dat ik van een periode heb hoeft niet aan te sluiten op jouw beeld.     

De komende tijd ga ik me richten op een aantal historische romans en zal ik mijn mening geven over een bepaald werk. Er zijn zoveel interessante verhalen uit de Amerikaanse geschiedenis waar veel Nederlanders nog nooit van gehoord zullen hebben. De eerste recensie zal gaan over de onlangs verschenen roman: Cain at Gettysburg van Ralph Peters, waarin de slag bij Gettysburg zoals beleefd door verschillende personages, centraal staat. Ik zie er een uitdaging in (naast mijn Master opleiding) om deze verhalen met een groter publiek te delen.

Arthur,

Mei 2012